Założenie dworskie w Kostrzynie tworzy ciekawy zespół krajobrazowy powiązany z przyległym kompleksem leśnym i 150-letnią aleją lipową.
Jak pozwalają stwierdzić zachowane elementy architektoniczne barokowy pałac w Kostrzynie wzniesiony został ok. połowy XVIII w. (ozdobny portal z datą 1757). W XIX stuleciu poddano go przebudowie. Obecnie pałac w Kostrzynie jest dwukondygnacyjnym, podpiwniczonym budynkiem założonym na planie prostokąta i krytym wysokim czterospadowym dachem z lukarnami. Na folwarku zachowały się XIX wieczne budynki gospodarcze i dom czeladny z XVIII-go stulecia. Pałac stanowi gminny zasób nieruchomości. Do rejestru zabytków wpisano go w dniu 12.01.1967r. pod poz. 1903.
KRÓTKA ANALIZA HISTORYCZNA
Z uwagi na położenie wsi Kostrzyna na terenie dawnych Górnych Łużyc istnieją zasadnicze trudności z ustaleniem wcześniejszej historii dóbr niż w połowa XIX w. Pałac w Kostrzynie jest obecnie dwukondygnacjowym, podpiwniczonym budynkiem założonym na planie prostokąta i krytym wysokim czterospadowym dachem z lukarnami. Od wschodu do elewacji bocznej dostawiono podcień w formie trzech arkad wspartych na filarach, dźwigające loggię. Wewnątrz budynku kształtowana została obszerna sień mieszcząca stare schody. Fasadę frontową zaakcentowano po środku ozdobnym portalem z datą 1757 r. Ściany boczne rezydencji posiadają po 5 osi okiennych. Jak wynika pozwalają stwierdzić zachowane elementy architektoniczne barokowy Pałac w Kostrzynie wzniesiony został około połowy XVIII w./1757– data na portalu/, przy czym w XIX stuleciu poddano go przebudowie. Na folwarku zachowały się XIX wieczne budynki gospodarcze. Godny uwagi jest dom czeladny z XVIII-go stulecia. Pałac w Kostrzynie elewacją frontową zwrócony został na północ, w stronę prostokątnego dziedzińca folwarcznego, wokół którego skupiono gospodarczą zabudowę. Przed Pałacem uformowano wysoki podjazd, wzmocniony murem oporowym. Droga prowadząca na ów podjazd obiegała gazon stromo opadających w dół od rezydencji i oddzielający część przypałacową od gospodarczego majdanu. Po wschodniej stronie pałacu założony był mały ogród ozdobny na planie półkola. Po ogrodzie tym pozostał dzisiaj bezdrzewny, płaski i plantowany teren o wyraźnie kształtowanych granicach. Na osi ogrodu powstała formowana aleja lipowa, dzisiaj ok. 150- letnia. Poprzez ów ogród i aleję poprowadzono oś widokową. Niewielki teren znajdujący się między aleją lipową, a folwarkiem zaadaptowano na cele rekreacyjne. Założono tam mały parczek. Wśród występującego tam drzewostanu wyróżniają się buki odmiany zwisłej i dąb czerwony. Cały teren stanowiący przedmiot niniejszego opracowania odrodzony był wysokim kamiennym murem, zachowanym na znacznej swej długości.